makateng kape: dahil bastos daw ang bibig ko

mahirap sabihin kung anong partikular na kape ang paborito ko. napakahaba naman kasi ng pwedeng pagpilian. may caffe latte, americano, barako, arabika, java, espresso, cappucino, at patuloy na darami pa sa ngalan ng kitang papasok sa mga coffee shops. amen!

kadalasan, kapag papasok ako sa isang coffee shop, nakadepende ang oorderin ko sa panahon, sa mood, sa pangangailangan, sa haba ng oras na gusto ko'ng ilagi (para sa kanilang wi-fi) at siyempre sa perang dala ko. wala akong "usual" na inoorder. kaya minsan naiingit din ako kapag naririnig kong tinatanong ang customer na nasa harapan ko nang, "the usual mam/sir?" parang ang ranya pakinggan: parang ang three word question na iyun ay awtomatic ng sasabihin ang class status ng bibili.

*kapag sumagot ng yes at ang binigay ay brewed coffee (regardless kung anong size), usually matatandang mayaman na makikibasa lang ng dyaryo habang hinihintay ang asawa o anak na matapos ang weekly or monthly grocery o shopping.

**kapag frappuccino (na madalas venti o biggest size) naman, kadalasan dalawa lang yan, mga yuppies (young professionals) na gustong sulitin ang wi-fi ng cafe o mga magkakaibigan doing there regular relationship-sex-life updates, tsismisan ang tawag kung masa o mahirap ka.

***kapag hot brews naman like cafe latte, americano etc., kadalasan, mga professionals na "to-go" ang mga ito. dumaan lang para mag gising ng mga cells bago pumasok, o di kaya naman ay mga medical o law students na masigasig sa pag aaral (ehem...ehem)

****samantalang sa mga nag iiced tea o fruit juice/shake, ito ay yung mga pa demour o allergic sa kape-type na customer.

pero siyempre meron din naman mga exception to the rule, partikular duon ang mga tipo ng customer na bumibili lang sa mga unang araw ng katapusan at kinsenas. tapos bigla na lang mawawala pagdating ng ikalawang linggo (lusot ang mga empleyadong biweekly ang sahod). mahirap ng mag explain, kaya i gets niyo na lang.subalit dahil pabibo akong bata, hindi ko masasabing mayroon akong the usual na order. madalas gusto ko'ng magpanggap na coffee expert kahit dalawang beses lang naman ako nagkakape sa isang araw. 3-in-1 pa. lalo na kapag pinasisiklaban pa ako ng barista ng mabilis at canned na english, naku lalo akong ginaganahan pahirapan sila. may mga pagkakataon kasi lalo na kapag walang ginagawa sa opisina ay nagbrobrowse ako ng mga coffee websites at sinusundan ang mga flow charts na pwede mo'ng orderin. mga tipong one macchiatto frappucino, decaf, unsweetened, coffee based grande. kung anong lasa nun? ayus naman... dahil sa katotohanan naman tulad ng beer, kahit hindi naman talaga masarap ang iniinom, napapainom ka pa rin dahil ang habol ay hindi kung ano ang pinapasok mo sa bibig mo kundi ay yung lumalabas dito at ang mga naririnig ng mga tenga mo: "its the talk," pare. ika nga ng isang kaibigang na nagwawala kapag nakainom at nagsisisi sa mga ginagawa kinaumagahan pero umiinom pa rin.

mahirap ideconstruct ang mga tao sa loob ng mga coffee shop lalo pa't unti-unti na itong nagiging kulturang popular. kahit mga pulubi paboritong tambayan na rin ang mga coffee shop at iniinom ang kung anuman ang natitira sa mga naiwang basyo. dito na rin sila nagkwekwentuhan, nagyoyosi at namamalimos. believe it or not, mahiwaga ang mga coffee shops. para ka'ng pumapasok sa ibang dimensyon kapag nakatengga ka dito. sabi nga ni bob ong, kapag pumapasok ka ng starbucks, seattle's best o anuman coffee shop, dinadala ka nito sa new york, paris, london at iba pang lugar maliban sa pilipinas...

o di ba, parang tanga lang walang sense yung pinost ko... hahaha!