kwestyon en answer

minsan may mga bagay na mas mabuti pang hindi na lang pag usapan. what you see is what you get, kumbaga.

ito na marahil ang isa sa mga pinakapopular na pag iisip nating mga pinoy. sabi nga nila, sobra tayong mapagmahal subalit nahahadlangan tayo nito dahil likas daw sa atin ang hindi pagiging expressive o takot sa mga komprontasyon. marahil dahil hinubog tayo maging konserbatibo ng ating kultura't henerasyon (teka, parang hindi ko na ata naabutan yun).

noong nakaraang araw, sa unang pagkakataon matapos ang mahabang panahon, nagkaroon kami ng pagkakataon ng mga kaibigan ko'ng magkita-kita muli para sa book launching ng isa pa naming kaibigan dito sa quezon city. madaming pamilyar na mga tao ilan ay nakilala sa baguio habang ang iba ay dito na sa baba. subalit mas marami pa rin akong mga nakamayan ko at nais makamayan.

at para sa isang taong napaka sentimental, napaka-nostalgic ng pakiramdam ng lahat. ang ilaw, ang set up, ang pagiging busy ng mga tao, ang tawanan, ang kawalan ng pag iisip sa mga bagay sa labas ng venue at ang kabuuang aura ng lahat. haay, para akong bumata ng 3 years. hanggang sa naimbitahan akong magbasa ng ilang excerpt ng libro. siyempre noong una ay pakipot pa dahil matagal-tagal na rin ng huli kong ginawa ito. sa una'y kinabahan subalit matapos ang pagbabasa ay naging orgasmic ang lahat para sa akin---rejuvenating!

matapos ang book launch, napagpasyahan namin na dumiretso sa bahay ng kaibigan upang doon ipagpatuloy ang kwentuhan sa harap ng mga bote boteng halimaw.

inabot ng tanghali ang inuman at sa lahat ng iyon ay naging pinakamainit ang naging tanong na binato kay paolo. si paolo ay isa sa aming mga kaibigan subalit hindi ko masasabing close kami- nagkataon lang sigfuro na same circle of friends.

tanikala, ink and paper, 01/25/2007

isang taon ang tanda niya sa akin. metikuloso sa pananamit, ingelesero, mataray, baliw kay nicole kidman, madaldal, nahuhumaliw sa japanese boy band at nasabi ko na bang baliw siya kay nicole kigman (kinakailangan kasi ang labis na diin duon)?

naalala ko pa nun sa school, siya yung tipo ng tao na kapag naglakad sa lobby ay maririnig mo all of a sudden ang soundtrack ng sex in the city sa isip mo, kasabay ng pagtalbog ng lahat ng bagay sa katawan niya and with the pout in his lips. subalit sa kabila ng lahat ng ito ay tago pa rin siya sa kanyang pamilya.

papaano? yan din ang hindi namin alam... ibang iba si paolo kapag andyan na ang buo niyang angkan. akala mo may kausap ka'ng ibang tao.

hanggang sa ang kasama ng isa pa naming kaibigan ay nangahas magtanong at hindi inalintana ang lagim ng kanyang pagiging mapusok.

"bakit hindi ka na kasi mag-out?"

"why would i, if i don't feel the need of it?


"wala lang. parang maging malaya ka."

" who told you i am not free??! each of us has our own definition of the word and for me, i am happy with how my family is treating me as a man because no matter how we look at it and rearrange things, the truth of the matter is, lalaki pa rin naman ako and in this stage of my life, ayoko ng baguhin yun. ayokong kapag sinabi kong, mom, dad your unico hijo is gay ay magbago ang lahat. not because they might takwil me because they can't do that. but because i just don't want this relationship we have to change. i don't see myself living with my family in an entirely different treatment from what we have now."

natahimik ang lahat. inubos ko na lang ang bote ko sa isang lagok. matapos nun nagbukas muli ako ng panibago. naisip ko, para sa mga pilipino marahil hindi talaga ganun kahalaga o kabigat ang konsepto ng coming out kumpara sa US. lahat tayo ay nasanay na malaman at maintindihan ang mga bagay batay sa ating sariling pagtingin at kung ano ang pinapakita at pinaparamdam sa atin ng mga nito. ang dilemna nga lang ay kung sa papaano sa paghugot ng mga kasagutan ay magawa natin itong maunawaan at irespeto.

marahil nga, mahalaga para sa lahat ng tao ang pag alam sa mga kasagutan sa kanyang buhay at marami sa tin ay nasanay sa schoolic na paraan ng question and answer. subalit narealize ko matapos ang inuman na yun na hindi lahat ng mga tanong ay kinakailangan sagutin dahil mas madalas hindi naman lahat ng bagay ay dapat kwestiyunin in the first place.