cubao in the dark

" hindi ka ba natatakot kapag bumababa ka ng cubao," tanong sa akin ng isang kaopisina.

" hindi naman. katunayan, nag eenjoy pa nga ako kapag naglalakad eh," sagot ko.

tumahimik siya bigla at hindi na sumagot.

sabi ko sa isip ko, " malisyoso pala itong hayup na ito eh!" (o baka naman ako lang ang nag iisip ng malisya laban sa akin.)

ayokong pumupunta sa makati kahit duon ako nagtratrabaho at ayoko ding pumupunta ng maynila kahit duon ako nag aaral. pero gustong gusto kong naglalakad ng madilim sa cubao mapa-gabi o madaling araw(eh malisyoso ka din pala eh!). hindi dahil sa librong cubao in the dark(?) o dahil sa kung ano-ano pa mang malisyang nakakabit dito. gusto ko ang cubao lalo na sa madilim dahil sa nakatagong katotohanang ipinapakita nito sa bawat nangangahas lakarin ito.

source

sa cubao, naghahalo ang mga may kaya sa wala, ang mga moralista sa mga puta, ang tanggap sa mga di tanggap. ika nga nila, ito daw ay isang neutral ground para sa lahat. ang bawat isa ay nakikidaan lang at nag aabang. walang nangangahas maglabas ng masamang puna laban sa kapwa. kaya pala hindi nakakapagtakang matagal na itong nagiging tambayan para sa (nai)iba at tampulan ng tukso ng ilan.

kagabi, tulad ng dati, bumaba ako sa tapat ng baliwag terminal mula makati. naglakad habang nagyoyosi papuntang aurora blvd. hinanda ko na ang sarili ko sa mga bantay ng overpass. sila yung mga haharang sa pag akyat, pagtawid at pagbaba mo, magyayaya ng "siks!"

huminto naman ako at nagtanong, " ano po?" sa paghinto ko yun na ang tanda ng mga iba pang mga babae para dumugin ako. sasabihin ulit ng matandang babae, "siks po, sir! siks." hindi ko pa rin alam kung ano ang gusto niyang sabihin... hanggang sa sasabihin niyang," dalawang daan lang po sir! siks!"

huli ka! " seks pala!" saka ako kumaripas ng paglalakad. pero sumusunod pa rin sila. malayo-layong habulan din ito kung tutuusin. pero sa wakas nakababa rin ako. duon ko maalala, parang namukhaan ko ata yung isa sa mga babae kanina. siya yung, isang tanghali, nakita kong natutulog sa harapan ng lumang sinehan sa tabi rin ng over pass, kasama rin ng ibang mga taong ginawa ng hubad na tahanan ang edsa.

kapag minsan talaga maiisip mo, hindi mo rin sila masisisi. "prostituted" din kasi sila. naisip ko tuloy bigla, prostituted din kaya ako o pinili ko talagang maging prostitute? (ibang usapan na ito).

balik ako sa normal na bilis nang paglakad ko. mamaya maya. sa gilid ng isang building malapit sa gateway, may isang hilera ng mga lalake, babae, binata, dalaga, matanda at bata ang natutulog ng nakatihaya, bukaka, tagilid at hilata. tanging sako at karton lang ang sapin laban sa tigas ng patay na semento. cliche kung titignan pero kung mas madalas pa siya sa cliche na nangyayari, tingin ko hindi na rin siya cliche, malaking problema na ito. hindi ko maiwasang hindi tumingin. mamaya-maya sa dulo ng mahabang hilera, may nagyayaya na naman ng seks. pucha! huwag mong sabihing pati sila.

pagtawid papuntang terminal, may matandang ale na may akay-akay na bata ang kumakausap sa isang pulis at isang cubao volunteer. nag rereport sa nawawala niyang cellphone. sa saglit na pagdaan ko, narinig ko na halos ang kwento ng buhay niya. nirereport niyang nawawala daw ang cellphone niya at galing pa siyang bicol. hindi niya alam kung papaano niya makokontak ang anak niya dahil hindi niya alam kung papaano ang papunta sa kanila at tanging sa cellphone nakalagay ang number niya. hindi matahan ang matanda sa pag iyak. pati ang bata tuloy naiiyak na sa takot. naisip ko, marahil sa isang bagay na hindi naman niya alam kung bakit.

sa hintayan ng jeep, as usual marami-raming tao. mababasa mo sa mga mukha nila, "sana may jeep pa papuntang cogeo, sana may jeep pa!" buti na lang katipunan lang ako.

habang naghihintay ng masasakyan, may dalawang binata ang naghaharutan sa likod ko. masikip ang mga tshirt, kupas ang maong, ayus na ayos ang buhok at kapwa may belt bag. naghaharutan at nagyayakapan. sila lang siguro ang masaya nang mga sandaling yun. may iilang tumitingin pero walang ilag sa ginagawa nila.

iilan lang ang nakasakay sa jeep. may mga couples. halata mo'ng magkakatrabaho sila sa iisang department store. ang eksena, may isang pagod. tapos may isang yayakap, hahalik at babantay kung bababa na sila. ang sweet noh?! parang napakasimple ng lahat para sa kanila.

napakatahimik sa loob ng jeep. may ilang nahuhulog at nabibigla na sa sobrang antok at pagod. may isang babae namang napakailag sa paglabas ng cellphone niya. takot manawakan pero di naman mapigilan ang sarili sa pagtetext. tapos biglang may sumakay bandang anonas. matandang lalaki, mapula ang mukha, mapungay na ang mga mata at ABA! may dalang sigarilyo. nagsisigarilyo siya sa loob ng sasakyan. takip ng ilong at bibig ang mga pasahero. pero wala pa ring nagsalita at sumuway sa kanya.

"PARA LANG PO!" sigaw ko. bumaba na ako. tumawid sa overpass. buti na lang wala pang mga bantay dito. imbes na mag trike naisipan ko pa ring maglakad papuntang bahay. pagdaan ko, buhay na buhay pa rin ang katipunan balintuna sa lugar na pinanggalingan. punong-puno ng buhay at sigawan, lalo na dito sa drews. haaay, matagal tagal na rin akong graduate ng kolehiyo pero namimiss ko pa rin pala ang mga imaheng ganito. masayang nakikipagkwentuhan sa mga kaibigan hanggang mag-umaga, nag cracramp sa mga reports at papers sa fastfood na libre ang internet at iba pa.

pagdating ko ng tapat ng bahay namin, ABA!!! may malaking aso... at isa pang ABA hindi lang siya malaking aso, isa siyang dalmatian! sosyal! nakakawalang dalmatian.. at aba tinahulan niya ako. siya pa ang galit. naghintay tuloy ako ng 15 minutes sa labas at hinintay ko pa siyang makaalis bago ako makapasok ng gate namin.

pagdating ko ng kwarto, naligo ako at diretso sa dvd rack. tapos bigla ko'ng natanong, ano kayang pwedeng panuorin? tapos naisip ko, matutulog na lang ako, tama na yung napanuod ko ngayong gabing ito...



*naisip ko baka hindi na ako marunong magsulat sa filipino kaya sinubukan ko ulit.
**minsan ba naisip niyong nasa loob at bahagi kayo ng isang pelikula? yung mga tipong masyadong surreal ang lahat para maging totoo? ako, kasi madalas lalo na sa lugar at tagpong tulad nito.