sa loob ng tren

minsan ko nang narinig ito sa ilang mga kaibigan at akala ko nuon sa pelikula lang nangyayari ang mga ganitong bagay. pero iba pala talaga kapag nasa loob ka na nito, isang napaka surreal na palabas.

source

padilim na nang ipinilit ko ang sarili ko makasakay sa tren. pero isang pisngi na lang talaga ng pwet ko ang nagkasya. okay lang naman sa akin kahit maipit at maiwan ang kabila dahil super late na talaga ako. pero ang pintuan na ng tren mismo ang umaayaw. bwaka ng inang tren ito napakapihikan.

no choice. nakakahiya man pero kinailangan ko'ng bumaba. at yun yung mga sandali sa buhay mo na makikita mo ang sarili mo'ng nakatayong mag isa habang tinitignan ang mga taong nakasakay sa loob at tinitignan ka din nila pabalik. dahan-dahang sasarado ang pintuan at saka aandar ang sasakyan papalayo. tapos iisipin mo na lang na isa na naman yun sa mga malungkot na sandali ng iyong buhay. kungsaan napag iwanan ka na naman. duon, kusang tutulo ang iyong luha ng hindi mo namamalayan---siyempre hindi totoo yun! ano ako emo?! iba lang talaga ang epekto kapag umuulan. kung anu-ano ang naiisip ng mga tao.
pero sinuswerte pa din pala ako dahil hindi ganun kasikip ang sumunod. may biyaya nga talagang naghihintay sa mga tao matiisin at may bonus pang mauupuan. saan ka pa?! sana nga lang walang matanda o babaeng sasakay at tatayo dahil alam ko'ng hindi ako lulubayan ng aking pagiging gentleman. buti na lang at boni na'y wala pa rin at kung meron man, may ibang mga lalaking agad na nag aalok ng sa kanila. nakakatuwang isipin na marami pa pala kami. naks!
marami-rami rin naman ang mga nakasakay. pero sa kabila ng dami, naging tahimik ang lahat, maliban sa isang lalaki sa kabilang upuan na pasimpleng nagfafalceto at sinasabayan ang kanta ni alicia keys sa kanyang mp3. naisip ko ang polite talaga ng mga pinoy, nagpapanggap na hindi siya naririnig para hindi mapahiya. pero sa kabilang banda, naisip ko baka naman nag eenjoy silang pinagtatawanan siya.
maya-maya pa'y nag umpisa ng lumikot ang mga mata ko. parang mga tipong mata ni terminator na kalkuladong naghahanap ng isang potential target. pero sa layo ng tinatanaw ko, hindi ko namalayan meron naman pala sa harapan. artistahin, makinis ang kutis at malakas ang ER factor. mukhang hapong-hapo ang bata, gumigiwang-giwang ang ulo kaliwa't kanan dala marahil ng sobrang antok. sa sandaling yun, pinangarap ko'ng sana'y katabi ko na lang siya nang maalok ko din naman ang balikat ko. para lang maging consistent sa pagiging gentleman. pero hanggang pasimpleng pagsulyap lang ang banat natin. mahirap ng mapagkamalang manyak.
subalit sa di kalayuan, nakaramdam ako bigla ng ibang tumitingin. aba, si manong na tatlong tao ang layo sa bata ay sumisimple rin. gusto pa akong agawan. gusto ko siyang sabihan ng "manong, possesive ako. first come, first serve. matuto ka'ng kumilala ng amoy ng ihi ng iba." pero ang conceited na manong, ayaw magpaawat kahit naka-todo corporate attire at mukhang kagalang galang. masama mang maghusga ng iba, pero nasa threshold na talaga si manong ng pagiging open minded ko. sa wakas nakilala ko na si mr. exception-to-the-rule. marahil kung krimen lang talaga ang pag-iisip ng masama sa kapwa, three counts of reclusion perpetua na ang napataw sa kanya. dahil sa titig niyang daig pa ang 41-in-1 na surigao scandal na nilalako sa gilid ng kamuning o baka naman malisyoso lang ako.

source

matapos ang dalawa pang istasyon, sa wakas, naramdaman din ng pobreng musmos ang pagtitig ni manong conceited. umayos ito ng pagkakaupo at pinako ang tingin sa malayo. halatang abot buwan na ang pagkabalisa niya. sa sandaling yun, nakaramdam din ako ng awa sa bata. naisip ko, kung talamak man ang eye-to-eye contact para magkaroon ka ng instant fubu (c'mon don't tell me kapareho din kita na lately lang nalaman ang meaning nito) sa panahon ngayon, sana maunawaan din ng mga lumalahok nito na hindi lahat naorient at nakapagregister. may ilan, at actually marami sila (kami, whatever!), ang hindi naglagay ng check mark sa i accept and understand the terms and conditions of this agreement checkbox at piniling hindi sumali sa crowd. nakakalungkot man isipin pero dapat isaalang-alang natin na hindi lahat ganito kabukas ang pananaw at hindi rin naman ito dapat itake against sa kanila. ito rin ay isang personal na desisyon na dapat igalang at dapat maunawaan at siyempre with special citation kay manong conceited.
tumigil ang tren sa guadalupe station. tumayo si manong conceited patungo sa pintuan na wala na ang bakas ng kung anuman meron siya kanina. habang si pobreng musmos naman ay nagiging conceited na din sa pagiging patay-malisya. maya maya'y may hinugot si manong conceited at inabot sa pobreng musmos. nagulat ang lahat nang nakakita, isang business card ang naiabot. pagkalabas ni manong conceited agad na kinuha ng pobreng musmos ang kapirasong papel at dali-daling sinilid sa loob ng kanyang bag na parang walang nakita at nangyari. balik agad si pobreng musmos sa pagpapatay malisya.
bumaba rin ang bata sa parehong istasyon na binabaan ko. hindi ko na siya tinignan hanggang sa dumaan siya sa gilid at palabas ng istasyon. madaming naglaro sa isip ko habang dinudungaw siya papalayo. subalit isang bagay lang nagtibay sa akin. at ito'y tapos na ang isa na namang bahagi ng palabas at ako'y mag aabang na naman hanggang sa susunod na atraksyon.